Alloplastyka stawu biodrowego - Alloplastyka stawu biodrowego - przygotowanie pacjenta

MEDserwis.pl > Alloplastyka stawu biodrowego >Alloplastyka stawu biodrowego - przygotowanie pacjenta

Alloplastyka stawu biodrowego - przygotowanie pacjenta

Alloplastyka całkowita stawu biodrowego to zabieg operacyjny polegający na wymianie stawu biodrowego poprzez założenie elementów endoprotezy do kości udowej i miednicy.
Alloplastyka stawu biodrowego wykorzystywana jest w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego (artrozy) oraz w leczeniu złamania szyjki kości udowej.
Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego polega na stopniowym zużyciu chrząstki stawowej, prowadząc do nasilających się dolegliwości bólowych (najczęściej pachwiny i/lub stawu kolanowego) oraz ograniczenia ruchomości „biodra”. Pochodzenie ww. choroby nie jest w pełni poznane. Czynnikami predysponującymi do rozwinięcia się choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego są wrodzone deformacje anatomiczne stawu biodrowego(np. dysplazja stawu biodrowego), zmiany anatomiczne pourazowe, choroby układowe (np. reumatoidalne zapalenie stawów), nadwaga ect.
Pacjent z nasilającymi się dolegliwościami bólowymi ze strony stawu biodrowego zgłasza się do lekarza ortopedy, który przeprowadza badanie fizykalne tj. sprawdza zakres ruchomości i dolegliwości bólowe stawu biodrowego, sąsiednich stawów oraz porównuje je z równoimiennymi stawami przeciwległej kończyny dolnej. Po tym badaniu stawiana jest pierwotna diagnoza.
Celem potwierdzenia diagnozy, lekarz kieruje pacjenta do pracowni radiologii, gdzie wykonywane jest standardowe zdjęcie RTG. W przypadku, gdy objawy kliniczne i radiologiczne są niepewne można wykonać dodatkową diagnostykę (RTG w innych projekcjach, RTG sąsiednich stawów tj- stawu kolanowego oraz kręgosłupa lędźwiowego; w trudnych i wątpliwych przypadkach tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny).
Po rozpoznaniu choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego, pacjent zapisywany jest do kolejki osób oczekujących na zabieg operacyjny alloplastyki całkowitej stawu biodrowego. W trakcie oczekiwania na zabieg jedynym, dającym skutki leczeniem jest okresowe stosowanie leków przeciwbólowych. Leczenie rehabilitacyjne jest nieskuteczne, niejednokrotnie nasila dolegliwości bólowe i przyśpiesza rozwój zmian zwyrodnieniowych.
Jednym z warunków przeprowadzenia zabiegu operacyjnego jest zaszczepienie się pacjenta przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B (WZW B/HBV). Pełna odporność osiąga się po przyjęciu trzech dawek szczepionki w schemacie 0-1-6 miesięcy. Do przeprowadzenia zbiegu alloplastyki wymagane jest przyjęcie pierwszych dwóch dawek.
Po ustaleniu terminu zabiegu wymiany stawu biodrowego niezbędna jest konsultacja anestezjologiczna, na którą trzeba przygotować aktualne, nie starsze niż 14 dni, badania dodatkowe (morfologia, układ krzepnięcia, próby wątrobowe, nerkowe, elektrolity, nosicielstwo chorób zakaźnych, RTG klatki piersiowej), zaświadczenia od lekarza rodzinnego oraz ew. specjalistów o kwalifikacji pacjenta do leczenia operacyjenego (reumatologa, kardiologa, diabetologa, nefrologa, hematologia…). Na podstawie badania ogólnego i wyżej wymienionych dokumentów anestezjolog kwalifikuje pacjenta do zabiegu operacyjnego.
Przed samym zabiegiem wykonuje się RTG stawów biodrowych celem oceny zaawansowania zmian zwyrodnieniowych oraz ustalenia typu endoprotezy stawu.
Endoprotezy stawu biodrowego dzielimy na cementowe i bezcementowe. Podział ten opiera się na zasadzie mocowania implantu do kości. Enoprotezy cementowe są osadzane w kości przy pomocy specjalnego obojętnego dla tkanek cementu kostnego. Endoprotezy te stosuje się zazwyczaj u osób starszych, u których tkanka kostna jest słabsza i jej gojenie postępuje długo. Endoprotezy bezcementowe wykorzystuje się u ludzi młodszych. Są to implanty, które wbija się lub wkręca do tkanki kostnej. Do ich zamocowania nie wykorzystuje się cementu kostnego, gdyż poprzez właściwości swojej powierzchni zrastają sie z kością. Protezy nowej generacji, które stosuje się głównie u ludzi młodych mają mniejsze wymiary, przez co zmniejsza się objętość wycinanej tkanki kostnej. Przykładem tych implantów są protezy krótkotrzpieniowe i kapoplastyka. Istnieje możliwość poprawy jakości endoprotezy i „przedłużenia jej życia”, poprzez zastosowanie nowoczesnych elementów ciernych (w miejscu, gdzie rusza się staw) wykonanych z ceramiki lub specjalnych stopów metalu.
Dodatkowo przed zabiegiem pacjent powinien kupić pończochy przeciw żylakowe, które będą wykorzystywane podczas i po operacji oraz przygotować mieszkanie na czas rekonwalescencji. Należy podnieść wysokość łóżka co znacznie ułatwi wstawanie, zakupić nasadkę podwyższająca na muszlę klozetową, zaopatrzyć się w laski łokciowe i/lub balkonik.

Zabieg operacyjny:

Zazwyczaj pacjent zgłasza się do szpitala na dzień lub dwa przed planowaną operacją. W tym czasie są wykonywane ostatnie badania kontrolne, na 12 h przed zabiegiem stosuje się głodówkę.
Zabieg wykonywany jest na sali operacyjnej, która musi spełniać surowe wymogi sterylności i antyseptyczności. Zabieg operacyjny polega na odsłonięciu stawu biodrowego poprzez przecięcie skóry i odwarstwienie tkanek podskórnych. Następnie przecina się szyjkę kości udowej i usuwa uszkodzoną część udową stawu. Po tym następuje przygotowanie panewki stawu biodrowego przy pomocy specjalnych frez. W powstałej loży w miednicy umieszcza się sztuczną panewkę. Do trzonu kości udowej wprowadza się trzpień endoprotezy, na który nakłada się główkę i nastawia staw. Po sprawdzeniu ruchomości i zwartości zaimplantowanego sztucznego stawu rekonstruuje sie ranę pooperacyjną.
Przez pierwsze dwie doby pacjent pozostaje w pozycji leżącej w łóżku ortopedycznym, podaje się mu profilaktycznie antybiotyk, leki przeciwzakrzepowe (w formie doustnej lub iniekcji podskórnych przez 35 dni po operacji) i przeciwobrzękowe. W razie konieczności przetacza się preparaty krwi oraz dozuje leki przeciwbólowe. Po dwóch dniach rozpoczyna się rehabilitację naukę chodzenia. Zazwyczaj w tydzień od zabiegu pacjent wypisywany jest do domu. Chory powinien zostać pouczony o konieczności chodzenia początkowo bez obciążania operowanej kończyny, spania na plecach z rozwartymi nogami oraz zakazie siadania na niskich krzesłach.
Po opuszczeniu szpitala pacjent pozostaje pod stałą kontrolą lekarza ortopedy. Pierwszą wizytę wyznacza się na około 4 tygodnie po operacji, następnie po 3, 6 i 12 miesiącach. W trakcie kontroli wykonywane są zdjęcia rentgenowskie, ukazujące stan implantu i otaczającej tkanki kostnej. Dalsze wizyty powinny odbywać się z częstotliwością raz do roku lub raz na 2 lata.
Końcowy wynik leczenia zależy w równym stopniu od planowania przedoperacyjnego, wykonanego zabiegu i prowadzenia pooperacyjnego pacjenta.
Alloplastyka stawu biodrowego jest wciąż rozwijającą dziedziną ortopedii, w której każdy kolejny rok przynosi poprawę jakości stosowanych implantów i technik operacyjnych.
Dr Łukasz Dutka

Zobacz więcej >>

 

 

medserwis.pl Telewolt Sp. z o.o. 00-671 W-wa, ul. Koszykowa 70 lok.2, tel.: 601 410 411, e-mail: medserwis@medserwis.pl
Array ( [t] => 14 [id_t] => 4831 [cc_f] => 563 )